تحمل بی کسیام به خاطر تو بود و بس   

                          همیشه دل وا پسیام به خاطر تو بود و بس

قسم به مشکیه چشات که دل رو آتیش میزنه  

                         شکستن هرم نگام به خاطر تو بود و بس

بازم رو شونه ی غزل اشک میریزم به یاد تو   

                      غروب غمگین شبام به خاطر تو بود و بس

اینو بدون هر جا برم دلو پیشت جا می زارم   

                     شعرهای سرخ و آشنام به خاطر تو بود و بس

یکی صداشو می فروشه تا که ازم دل بخره

                      بعد میزاره پیغام برام به خاطر تو بود و بس

بهم میگه بی معرفت دوست دارم قد خدا 

                      اگه من کسی رو نمی خوام به خاطر تو بود و بس

هیچ کسی قد من تورو دوست نداره

                      خوب میدونی همه عمر رنگ دعام به خاطر تو بود و بس

چروک شدن ترانه هام، به افتخار گریه هام 

                        شکستنای بی صدام   به خاطر تو بود و بس

تو انتظار فاصله یه نامه دیگه میدم

                         تو شعری که باز قافیه هاش به خاطر تو بود و بس

به خاطر زلال عشق          به خاطر طواف درد            بازم میگم با احترام

اگه چشمام عاشقیشو به هیچ کسی جز تو نداد  

                           به خاطر تو بود ، به خاطر تو بود و بس

قلم تو دستام داغ میشه مینویسه باید بگم                                              

                             که زندگیم ختم کلام به خاطر تو بود و بس