نتوان گفت

نتوان گفت که این قافله وا می ماند خسته و خفته از این خیل جدا می ماند این رهی نیست که از خاطره اش یاد کنی این سفر همره تاریخ به جا می ماند دانه و دام در این راه فراوان اما مرغ دل سیر ز هر دام رها می ماند می رسیم آخر و افسانه ی وا ماندن ما همچو داغی به دل حادثه ها می ماند بی صداتر ز سکوتیم ولی گاه خروش نعره ماست که در گوش شما می ماند بروید ای دلتان نیمه که در شیوه ما مرد با هرچه ستم هر چه بلا می ماند