درامتداد لحظه ها

عکس : شعر : عاشقانه

درامتداد لحظه ها

عکس : شعر : عاشقانه

عشق ِ من

عشق ِ من
یادم کن گاهی که به دل دارم آهی

تو که از دردم آگاهی

یه دنیا ، یه دنیا عاشقم من

بدون که به عشقت صادقم من

تو مست ِ خویش و، من مست ِ عشقم

اگه نباشی میمیرم بیا که عمر از سر گیرم

تا هستم با یادت شادم

آخه دل بر تو تو دادم

دیگه از غم ها آزادم

یه دنیا ، یه دنیا عاشقم من

بدون که به عشقت صادقم من

تو مست ِ خویش و، من مست ِ عشقم

اگه نباشی میمیرم بیا که عمر از سر گیرم به انتظار ِ دیدنت

به لحظه ی رسیدنت

دل داره پرپر میزن ِ از سینه ام پر میزن ِ

ای چشمه ی حیات ِ من، فرشته ی نجات ِ من

شوق ِ نفس های منی

همیشه رویایی منی

یه دنیا ، یه دنیا عاشقم من

بدون که به عشقت صادقم من

تو مست ِ خویش و، من مست ِ عشقم

اگه نباشی میمیرم بیا که عمر از سر گیرم عشق ِ تو در قلب ِ من ، هدیه جاودانست

برای زنده موندن ، قشنگ ترین بهانست

دوست داشتن تو مثل ِ ، عطر ِ خوش ِ بهار ِ

با تو نفس کشیدن ، پایان ِ انتظار ِ

یه دنیا ، یه دنیا عاشقم من

بدون که به عشقت صادقم من

تو مست ِ خویش و، من مست ِ عشقم

اگه نباشی میمیرم بیا که عمر از سر گیرم

نگاهی نکنیم

نگاهی نکنیم که دل کسی بلرزد ، خطی ننویسیم که آزار دهد کسی را، یادم باشد روز و روزگار خوش است و تنها دل ما دل نیست ....نشد برم ، نشد نره ، نشد بخواد ، نشد بیادنشد ولی شاید بشه

 واسم دعا کنین زیاد .......

                                                                             

همه هیچ

 هرچه رفتیم و باز آمدیم

                                 همه هیچ
هرچه خواندیم و نوشتیم
                                همه پوچ
هرچه گفتیم و شنیدیم
                                 همه باد..!
                                                 و نه آنقدر که بتواند بجنباند
 برگ زردیرا که بر سر شاخه پاییز
 چشم انتظار مرگ است.
بنگر،
 تنهایی من در آیینه پیداست
                                     نقشی ابدی، دیر پا و ایستا
چنان بتی در باور یک کافر
سخت و سرد ولا تغیر
ایستاده است و مینگرد
بی دست و پایی خویش را 
                                      
تنهایی من پندار ثابت آینه هاست
در خیال یک تصویر
از چهره خویش...
 
تنهایی من حک شده بر آیینه های سنگی زمان
که در آن شناورند
ایمان و باور و مهر...

غریبه

بین این همه غریبه تو به آشنا میمونی
                                     حرفای تلخی که دارم من نگفته تو میدونی
من پر از حرفای تازه عاشق گفتن و گفتن
                                         تو با درد من غریبه اما تشنه شنفتن
واسه این تن برهنه ناز دست تو لباس
                                        حس گرم با تو بودن مثل رویا ناشناس
گرمیه دست نوازشگر تو مرهم زخمای کهنه منه
                        تپش چشمه خون تو رگ من تشنه همیشه با تو بودن 

برای همیشه

آه ! نمی دانم،
براستی این تقدیر من ا ست!
یا سرنوشت توست!
که اینگونه

 دیواری از جنس فاصله

بین نگاهمان

کلاممان

 و بین دستهامان
جدایی افکنده ست.
***
دیرگاهی ست
صدای تپش قلبت
شوق زیستن را
 در من
 نیفروخته
و ترنم صدای مهربانت
سرود هستی را
با من تکرار نکرده ست.
***
اینک من در انتظارم
در انتظار،همسرایی با باد
هم نوایی با برگ
هم نشینی با سبزه
وهمدلی با مهتاب
***
من در انتظارم
در انتظار مخمل چشمانت
لطف کلامت
شوق نگاهت
گرمای سوزان سلامت
واحساس قشنگی که
با تو بودن در من ایجاد می کند
***
آری
من مرد همیشه منتظر،
در قصه های تو هستم.
با من بخوان
و با من بمان
برای همیشه
ای نغمه ساز سرودن

تنهایی

بسه تنهایی دیگه تو این قفس
بسه این قفس بدوم هم نفس
دیگه بسه تشنگی بدون آب
خوردن فریب و نیرنگ سراب
واسه هرکی دل من تنگ میشه
تا میفهمه دلش از سنگ میشه
دوستی از رو زمین پاک شده
مردی و مردونگی خاک شده
هرکی فکر خودشه تو این زمون
تو نخ آب یخ و گرمی نور
باید حرف دلمو گوش کنم
غم دنیا رو فراموش کنم
دستمو بلند کنم به آسمون
خودمو رها کنم از اینو اون
دلمو جدا کنم از آدما
سینمو پر کنم از یاد خدا
دیگه بسه دیگه بسه انتظار
ابر رحمت به سر زمین ببار
شب تار شب تار شب تار
آسمون خورشیدو بردارو بیار