نگو بار گران بودیم و رفتیم
نگو نامهربان بودیم و رفتیم
نگو اینها دلیل محکمی نیست
بگو با دیگران بودیم و رفتیم
یاد بگذشته به دل ماند و دریغ
نیست یاری که مرا یاد کند
دیده ام خیره به ره ماند و نداد
نامه ای تا دل من شاد کند
خود ندانم چه خطایی کردم
که زمن رشته ی الفت بگسست
در دلش جایی اگر بود مرا
پس چرا دیده ز دیدارم بست؟
هر کجا مینگرم باز هم اوست
که به چشمان ترم خیره شده
درد عشقست که با حسرت و سوز
بر دل پر شررم چیره شده
گفتم از دیده چو دورش سازم
بیگمان زودتر از دل برود
مرگ باید که مرا دریابد
ای خدا!ای رازدار بندگان شرمگینت
ای توانائی که بر جان و جهان فرمانروایی
ای خدا!ای همنوای ناله ی پروردگانت-
زین جهان،تنها تو با سوز دل من آشنایی
اشک میغلتد بمژگانم ز شرم رو سیاهی
ای پناه بی پناهان!مو سپید رو سیاهم
بردر بخشایشت اشک پشیمانی فشانم-
تا بشویم شاید از اشک پشیمانی گناهم
وای برمن،با جهانی شرمساری کی توانم-
تا بدرگاهت بر آرم نیمه شب دست نیازی؟
با چنین شرمندگیها،کی زدست من بر آید-
تا بجویم چاره ای درد دلی از چاره سازی؟
ای بسا شب ،خواب نوشین،گرم میغلتد بچشمم
خواب میبینم چو مرغی میپرم در آسمانها
پیکر آلوده ام را خواب شیرین می رباید-
روح من در جستجویت میپرد تا بیکرانها
وقتی خداوند شما را به لبه پرتگاهی هدایت کرد، کاملا به او اعتماد کنید. چون یکی از این دو اتفاق خواهد افتاد: او شما را می‌گیرد اگر بیفتد یا اینکه یادتان می‌دهد چگونه پرواز کنید
زمان! به من آموخت که دست دادن معنی رفاقت نیست.... بوسیدن قول ماندن نیست..... و عشق ورزیدن ضمانت تنها نشدن نیست
همیشه غمگین ترین و رنجورترین لحظات انسان توسط کسی ساخته می شود که شیرین ترین و شاد ترین لحظات را برای او ساخته است
اشک چشمام همیشه معنای حرفای منه صاحبه قلبه تو بودن توی رویایه منه . یه تبسم کنجه لبهات همه دنیای منه. چشمه تو مثل ستاره نور شبهای منه . چی میشد پیشم میموندی؟ این تمنایه منه!
تحمل بی کسیام به خاطر تو بود و بس
همیشه دل وا پسیام به خاطر تو بود و بس
قسم به مشکیه چشات که دل رو آتیش میزنه
شکستن هرم نگام به خاطر تو بود و بس
بازم رو شونه ی غزل اشک میریزم به یاد تو
غروب غمگین شبام به خاطر تو بود و بس
اینو بدون هر جا برم دلو پیشت جا می زارم
شعرهای سرخ و آشنام به خاطر تو بود و بس
یکی صداشو می فروشه تا که ازم دل بخره
بعد میزاره پیغام برام به خاطر تو بود و بس
بهم میگه بی معرفت دوست دارم قد خدا
اگه من کسی رو نمی خوام به خاطر تو بود و بس
هیچ کسی قد من تورو دوست نداره
خوب میدونی همه عمر رنگ دعام به خاطر تو بود و بس
چروک شدن ترانه هام، به افتخار گریه هام
شکستنای بی صدام به خاطر تو بود و بس
تو انتظار فاصله یه نامه دیگه میدم
تو شعری که باز قافیه هاش به خاطر تو بود و بس
به خاطر زلال عشق به خاطر طواف درد بازم میگم با احترام
اگه چشمام عاشقیشو به هیچ کسی جز تو نداد
به خاطر تو بود ، به خاطر تو بود و بس
قلم تو دستام داغ میشه مینویسه باید بگم
که زندگیم ختم کلام به خاطر تو بود و بس
کوچک که بودیم چه دلهای بزرگی داشتیم
اکنون که بزرگیم چه دل تنگیم
کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش را از نگاهش می توان خواند.
اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد...